فکر کنم خالي از لطف نباشد اگر از روال بارداري و زايمان در هلند و آداب و رسومشان در اين زمينه بنويسم. البته لازم بذکر است که قصدم تنها دادن اطلاعات است و نوشتن اين مطالب به معني تاييد يا رد چيزي نيست

با پيدايش وسايل جلوگيري از بارداري بچه دار شدن سالهاست که از يک پديده ناگهاني و غير قابل کنترل به يک انتخاب و تصميم بدل شده است. تصميمي که هم از جانب زن و هم از جانب مرد بايد اتخاذ گردد. و به آمادگي آنها براي پذيرش اين مسئوليت بستگي دارد. از آنجايي که اغلب جوانان در فاصله ۲۰ تا ۳۰ سالگي به دنبال تحصيل يافتن شغل مناسب و پيشرفت در آن شغل همچنين پيدا کردن شريک زندگي و برقراري يک رابطه پايدار هستند بچه دار شدن را به سالهاي بعدي موکول مي کنند. از اين رو هلند با متوسط سن ۲۹ سال براي مادراني که صاحب اولين فرزند مي شوند در ميان کشور هاي اروپايي- اگر اشتباه نکنم- بالاترين سن مادران را داراست. همچنين ۱۰ ٪ از متولدين هر سال پدري بالاي ۴۰ سال دارند.
بهر حال بعد از گرفتن تصميم ـ در واقع ۴ هفته قبل از بارداري- مادر آينده شروع به خوردن قرص هاي ويتامين مخصوصي مي کند. و تا هفته دوازدهم يا شانزدهم حاملگي به خوردن آنها ادامه مي دهد. اين قرصها -در اينجا- به foliumzuur معروفند . چون مهم ترين ويتامين آن - ۴۰۰ ميکرو گرم- foliumzuur ويتاميني از گروه B compelx است که در تکامل دستگاه عصبي جنين تاثير بسزايي دارد و از بروز بيماريهاي مربوط به اين دستگاه تا حد زيادي جلوگيري مي کند.( از آنجايي که خوردن اين ويتامين هيچ ضرري ندارد تا بروزر حاملگي مي توان به خوردن آن ادامه داد.)
در صورت بروزر حاملگي مي توان با گذشت يک روز از زمان پريود تست حاملگي را انجام داد. اين تستها کاملا قابل اعتمادند و پزشکان نيز به آنها استناد مي کنند. آنها نسبت به ميزان هورمون HCG موجود در ادرار حساس هستند و معمولا بعد از يک دقيقه با ظاهر شدن دو خط آبي يا صورتي يا علامت + جواب را مشخص مي کنند.
مادر آينده پس از اطمينان از حاملگي به پزشک عمومي مراجعه مي کند. او هم در ابتدا به مادر آينده تبريک مي گويد. سپس تاريخ تقريبي زايمان را مشخص مي کند معاينات لازم را انجام مي دهد و آزمايشاتي جهت تعيين گروه خوني و وجود واکسنهاي ضروري در بدن مادر مي نويسد. به مادر آينده توصيه مي کند که از حالا به شير دادن فکر کند. چون بچه هايي که با شير مادر تغذيه مي شوند باهوشترند.و نوار ويدويي شامل اطلاعات کليي درباره بارداري و زايمان به او مي دهد. و در نهايت او را به ماماي آن منطقه معرفي مي کند. چون اغلب مادران هلندي مايل به زايمان طبيعي در خانه هستند و تمايلي به زايمان بدون درد و زايمان در بيمارستان ندارند تحت کنترل ماما قرار مي گيرند. اغلب آنها اعتقاد دارند که بايد با قدرت حودشان بچه را بدنيا بياورند. از سوي ديگر هلند کشور کوچکي است و در بيشتر مناطق در زماني کمتر از نيم ساعت مي توان خود را به بيمارستان رساند. بنابراين در صورت بروز مشکل مادر به سرعت به بيمارستان منتقل مي گردد.
در صورت وجود بيماريهاي ارثي در خانواده يا بيماري مادر و ... او به دکتر متخصص زنان معرفي شده و تحت نظر او قرار مي گيرد.
اولين کنترل توسط ماما معمولا در هفته ۱۲ انجام مي شود. ماما نيز پس از تبريک تاريخ زايمان را مشخص مي کند. از سابقه بروز بيماريهاي ارثي در خانواده جويا مي شود. وزن و فشار خون را کنترل مي کند.و سعي مي کند صداي ضربان قلب جنين را بشنود. گاه در موارد معدودي به علت کوچکي جنين و تحرک زيادش امکان اين امر ميسر نمي شود. همه اين موارد در دو نسخه پرونده که يکي از آنها به مادر تعلق دارد ثبت مي گردد.
در هفته بعد سونوگرافيي -همراه با تعدادي عکس - جهت تعيين وضعيت قرار گرفتن جفت و زمان دقيق بارداري از طريق اندازه گيري سر و تنه جنين انجام مي شود. در صورتي که جفت کانال تولد را بسته باشد نيز مادر تحت نظر دکتر متخصص قرار مي گيرد. از هفته بيستم به بعد امکان انجام سونوگرافي ديگري وجود دارد که مدت نيم ساعت حرکات جنين را با توصيحات کامل دنبال مي کند. علاوه بر عکس فيلمي نيز از جنين تهيه و در اختيار والدين قرار مي دهند. در صورت تمايل جنسيت نيز مشخص مي گردد. و اگر دفعه اول قادر به تعيين جنسيت نباشند دفعه دوم بطور رايگان سونوگرافي را تکرار مي کنند. از آنجايي که جنين در اين زمان رشد يافته و بغير از ششها بقيه اندامها کامل هستند با کمک اين سونوگرافي مي توان به سلامت او نيز پي برد.
البته هلنديها تمايل چنداني يه دانستن جنسيت ندارند. و در صورت دانستن هم بروز نمي دهند. اسم و جنسيت چون رازي سر بمهر تا لحظه تولد حفظ مي شود.

کنترل هاي دوران بارداري به شکل زير دنبال مي شود:
از هفته ۱۲ تا ۲۴ هر ۴ هفته يک بار
از هفته ۲۵ تا ۳۰ هر ۳ هفته يک بار
از هفته ۳۱ تا ۳۶ هر ۲هفته يک بار
از هفته ۳۶ تا ۴۰-۴۲ هر هفته يک بار

کنترل وزن فشار خون و صداي ضربان قلب در هر جلسه انجام مي گيرد. هر چند يک بار نيز آزمايش خون و ادرار براي جلوگيري از بروز مسموميت حاملگي ديابت دوران حاملگي کم خوني و ... به عمل مي آيد.
از هفته ۲۸ به بعد ماما وضعيت قرار گرفتن جنين رانيز بررسي مي کند. در صورتيکه تشخيص دهد سر جنين در بالاي شکم قرار گرفته و احتمال تولد بچه با پا مي رود مادر را به دکتر متخصص زنان معرفي مي کند. چون در اين صورت نياز به کنترل بيشتر و در نهايت انجام سزارين است که بايد توسط دکتر صورت گيرد. البته بعضي از مادران در اين شرايط هم در صورت امکان ـ کم بودن وزن بچه ـ ترجيح مي دهند طبيعي زايمان کنند. ولي زايمان بايد در بيمارستان باشد. گاه نيز اتفاق مي افتد که ماما در هنکام زايمان تازه متوجه وضعيت قرار گرفتن بچه مي شود و مادر يا سريع به بيمارستان منتقل مي گردد يا زايمان طبيعي بسيار دشواري را پشت سر مي گزارد.
در هفته سي و ششم وضعيت قرار گرفتن سر جنين نيز بررسي مي شود. در اين زمان بايد سر جنين در داخل لگن قرار گرفته باشد. البته امکان دارد که اين امر در طول هفته هاي باقيمانده يا حتي در هنگام زايمان روي دهد ولي از آنجايي که در اين حالت هم امکان سزارين يا استفاده از وسايل کمکي مثل فورسپس يا پمپ وجود دارد مادر تحت کنترل دکتر متخصص زنان قرار مي گيرد.
ادامه دارد ...