هیچ وقت صدای پدرم وقتی خبر تولد
یک گل صورتی*، یک فرشته کوچک* را داد، از یاد نمی برم. صدایی به غایت شاد، شایسته خبری که پس از ماه ها بی قراری و انتظار، پس از روزها خیال پردازی و پس از شبی چشم برهم نگذاشتن و دقایق را شمردن، منتظر شنیدنش بودم. صدایی که انعکاسش در من سیل اشکی مهار نشدنی بود. درست مانند
بیست و دو روز پیش از آن .
امروز آن گل صورتی، آن فرشته کوچک چهار ساله می شود. گل صورتی , فرشته کوچولو, تولد زیبایت مبارک.
* تعابیری که پدرم به کار برد.
Labels: آلاله من