Thursday, March 22, 2007
کنون که در چمن آمد گل از عدم بوجود
بنفشه در قدم او نهاد سر به سجود
بنوش جام صبوحی به ناله دف و چنگ
ببوس غبغب ساق به نغمه نی و عود
بدور گل منشین بی شراب و شاهد و چنگ
که همچو روز بقا هفته ایی بود معدود
بود که مجلس حافظ بیمن تربیتش
هر آنچه می طلبد جمله باشدش موجود
Labels: نوروز