Wednesday, September 10, 2003
بخاطر آن لحظه که سر بر شانه ام مي گذاري، بخاطر آن زمان که در آغوشم آرام مي گيري، بخاطر آن هنگام که سر به سوي صدايم برمي گرداني، بخاطر انگشتان کوچکت که پيراهنم را در خود مي فشرند، بخاطر نگاه جستجوگرت وقتي که از تو دور مي شوم، ،بخاطر گريه اي که مرا مي خواند، بخاطر زيبايي آسمانيت ، بخاطر چشمان خندانت، بخاطر شنيدن صداي نفسهايت ،بخاطر خنده جانبخشت، بخاطر دست و پاي کوچکت، بخاطر لبخندت در خواب، و بخاطر... هرآنچه وجودم را صيقل داده است و مي دهد ، مرا تا به ابد وامدار خويش ساخته ايي.
