شاپرک برفي به همراه همسرم براي ثبت تولد شاپرک بهاري و دريافت گواهي تولد او به شهرداري مي روند. شاپرک برفي که ديده پدرش در قبال دريافت گواهي تولد پول پرداخته است وقتي به خانه مي رسد ،مي گويد: « مامان،‌مامان، براي داداش شناسنامه خريديم.»

شاپرک بهاري گريه مي کند. در آغوش مي گيرمش تا آرام بگيرد. شاپرک برفي که توجه مرا از دست داده است ،‌ مي گويد:« داداش گريه مي کنه، بايد بره خونه خودشون!»

شاپرک با سر و صداي زياد مشغول بازيست. براي اين که ساکتش کنم مي گويم: « شاپرک، ‌بيا با هم ساک برادرت را حاضر کنيم، فردا مي خوايم ببريمش دکتر. » دست از بازي مي کشد، سکوت مي کند و با نگراني مي پرسد: « مگه چي شده ؟» نگرانيش را مي فهمم. براي او دکتر مترادف با بيماري است. ترسيده که مبادا برادرش بيمار شده باشد. در آغوش مي گيرمش و مي گويم: « چيزي نشده عزيزم، خانم دکتر مي خواد قد و وزن برادرت را اندازه بگيره ، ببينه چقدر مونده تا اندازه تو بشه.» خيالش راحت مي شود و دوباره با سر و صدا بازيش را از سر مي گيرد.

# posted by Sheida : 19:25 

يک روز پس از تولد شاپرک بهاري ، پرستار آمده بود تا او را حمام کند. شاپرک هنگام در آوردن لباسها و شستشوي بدنش گريه مي کرد. گرچه پرستار برايش آواز مي خواند ولي او آرام نمي گرفت. من که نشسته بودم و تماشا مي کردم، يک آن احساس کردم گريه شاپرکم را تاب نمي آورم. بغض گلويم را مي فشرد و قلبم در سينه ناآرام بود. احساس کردم آن دستهاي کوچک که در هوا در جستجوي دستاويزي مي گردند ، آن پاها که ناآرام بالا و پايين مي روند و آن بدن ظريف که به خود پيچ و تاب مي دهد، مرا بسوي خود مي خوانند. احساس کردم نيرويي عظيم مرا بسوي او مي کشد تا آرامش کنم. و گويي با هر تلاشم براي ساکت کردن او بندي از پيماني ناگفته و نا نوشته را مي پذيرفتم.
فرداي آن روز شاپرک را در بغل گرفته بودم و آرام آرام تکانش مي دادم تا بخواب رود. شاپرک گاه چشمهايش را مي بست و گاه از لاي چشم نگاهي به اطراف مي انداخت. در يک لحظه متوجه نگاه خيره شاپرک به خودم شدم. نگاهي دوست داشتني، از ميان آن چشمهاي هنوز پف دار، که مرا مشتاقانه بسوي پذيرفتن آخرين بند آن پيمان ناگفته و نا نوشته هدايت کرد. نگاهي که احساس مادريم را از پيله نه ماهه بدر آورد. پيله ايي که روز قبل شکاف برداشته بود، آن روز از ميان رفت. احساسم پرواز کرد و تا کنون هر روز افقي تازه را مي پيمايد.

حالا که سفر شاپرک مسافرم به پايان رسيده و دوران جنيني را پشت سر گذاشته است، اکنون که او نيز چون ما يکي از ساکنين کره زمين گشته است ديگر شاپرک مسافر نام مناسبي برايش نيست. اما او را چه بنامم؟ چگونه شاپرکهايم را از يکديگر متمايز کنم؟ شاپرک بزرگ و کوچک؟ شاپرک اول و دوم؟ نه هيچکدام از اينها راضيم نمي کند. شاپرکهايم هر دو بزرگند و دنيايي را در خود جاي داده اند و در عشق به آنها نمي توانم تفدم و تاخر قائل شوم .
دانستم ، وجه تمايزشان را زمان تولدشان قرار مي دهم.شاپرک مسافرم در بهار آمده، او را از اين پس شاپرک بهاري مي نامم. شاپرک ديگرم در زمستان متولد شده است ، از اين رو شاپرک برفي مي خوانمش.