بار ديگر مشغول به کار شده ام. خوشحالم که همه چيز به خوبي سپري گشته و مي توانم دوباره حرفه ام را دنبال کنم. اما در اين مدت چنان به بودن در کنار شاپرکها عادت کرده ام که خيلي زود دلتنگشان مي شوم.
دلم براي تماشاي شاپرک بهاري وقتي دستهايش را جلوي سينه بهم گره مي زند و به دهانش مي برد ، براي پاک کردن اشکهايش که بسرعت روان مي شوند ، براي جمع کردن فندقهاي درخت فندق حياط بهمراه شاپرک برفي، بار زدن آنها در تراکتورش و بعد شکستن آنها تنگ شده است.
آواز شاپرک بهاري و صداي شاپرک برفي که مي گويد: « مامان، اين چيه؟ نه، مي گم اين چيه آخه؟ » و فريادهاي شادمانه اش در گوشم مي پيچد.
مي انديشم چه خوب که کار نيمه وقتم را به نصف تقليل داده ام و چه عالي که شاپرکها در اين زمان در کنار پدرشان هستند. لبهاي خندان و دستهاي مهربان او قلب شاپرکها را سيراب خواهد کرد.

هواي خوش و مطبوع سپتامبر در اين روزها، بهانه ايي براي ماندن در خانه باقي نمي گذارد. از اين رو بهمراه شاپرکها آماده رفتن به پارک مي شوم.
شاپرک برفي از شوق نان دادن به مرغابيها ، زودتر از هميشه حاضر مي شود و جلوي در اين پا آن پا مي کند. شاپرک بهاري با گريه تسلي ناپذيرش صريحا اعلام مي کند که حاضر به قرار گرفتن در کالسکه نيست و قصد تماشاي مناظر اطراف را دارد. با يک دست اور ا بغل مي کنم و با دست ديگر کالسکه را هل مي دهم. شاپرک برفي با کيسه نان در دست از پي مي آيد و در طول راه بلوط جمع مي کند.
مرغابيها در صفي به شکل هشت به ما نزديک مي شوند. شاپرک آرام آرام نانها را برايشان به داخل آب مي ريزد . چند مرغابي گرسنه و بي تاب از آب بيرون مي آيند و از دست شاپرکم نان مي خورند. شاپرک بهاري با دقتي تامل برانگيز اطراف را نگاه مي کند.
پس از تمام شدن نانها باز مرغابيها در صفي به شکل هشت به آن سوي آب مي روند. شاپرک برفي مشغول بازي با بلوطها و بعد وسايل بازي مي شود. شاپرک بهاري نيز به خواب مي رود ؛در کالسکه مي خوابانمش.
به محض خروج از پارک ، شاپرک برفي اظهار خستگي مي کند و روي زمين مي نشيند. مي دانم که علاوه بر خستگي ، نياز به توجه دارد. بغلش مي کنم. همزمان شاپرک بهاري بيدار مي شود ولي اين بار به ديدن من و برادرش اکتفا مي کند و در کالسکه مي ماند. وقتي به ديوار شمشادي خانه نزديک مي شويم شاپرک برفي از بغلم پايين مي پرد ، در چوبي جلوي خانه را باز کند. از پله بالا مي رود و منتظر مي شود تا بروم در را باز کنم. اما وقتي مي بيند قصد دارم کالسکه را از سه پله کوتاه جلوي خانه بالا ببرم ، پايين مي آيد و دستهاي کوچکش را براي گرفتن چرخ جلوي آن و بالا بردنش دراز مي کند. براي چند لحظه چنان تحت تاثير اين کارش قرار مي گيرم که بي حرکت مي مانم. شاپرک کوچک من که همين چند لحظه پيش قدم از قدم بر نمي داشت ؛ او که خود را به من چسبانده بود و سر به روي شانه ام داشت، حالا به ياريم آمده بود و تلاش مي کرد کمکم کند. تلاشش مرا بخود مي آورد. با فشار اندک دستهاي کوچک او کالسکه راحتتر بالا مي رود. اما آنچه راحتي خاطرم را فراهم مي آورد ، درک او از موقعيت و حس همکاري و مسئوليش است.

بخاطر آن لحظه که سر بر شانه ام مي گذاري، بخاطر آن زمان که در آغوشم آرام مي گيري، بخاطر آن هنگام که سر به سوي صدايم برمي گرداني، بخاطر انگشتان کوچکت که پيراهنم را در خود مي فشرند، ‌ بخاطر نگاه جستجوگرت وقتي که از تو دور مي شوم، ،‌بخاطر گريه اي که مرا مي خواند، بخاطر زيبايي آسمانيت ، بخاطر چشمان خندانت، بخاطر شنيدن صداي نفسهايت ،‌بخاطر خنده جانبخشت، بخاطر دست و پاي کوچکت، بخاطر لبخندت در خواب،‌ و بخاطر... هرآنچه وجودم را صيقل داده است و مي دهد ، مرا تا به ابد وامدار خويش ساخته ايي.

پس از اتمام تعطيلات تابستاني ،شاپرک برفي باز دو نصف روز در هفته به کودکستان مي رود. وقتي او را آماده رفتن مي کنم و همچنين در طول راه به جملاتي که مي سازد ، کلماتي که بکار مي برد، سئوالاتي که مي پرسد، نگاه ، حرکات و حتي لباسهايش دقت مي کنم؛ همه نشان از رشد او دارند. رشدي که براي شش هفته چشمگير به نظر مي رسد. حالا شاپرکم، با بالهاي خود پرواز مي کند و چه بلند مي پرد.
زيباست تماشاي پرواز او