Friday, April 25, 2003
گويي که نيشي دور از او بر استخوانم مي رود
Wednesday, April 16, 2003
براي چند دقيقه دچار سر گيجه شديدي مي شوم. اولين بار است که چنين حالتي را تجربه مي کنم. احساس مي کنم در خلا رها شده و هيچ دستاويزي ندارم. از نگاه هاي اطرافيان درمي يابم که وضعيت نگران کننده ايي دارم.
پس از مدت کوتاهي حالم رو به بهبودي مي رود . مي توانم بدون کمک بايستم و فقط سر درد خفيفي دارم. چند ساعت بعد دکتر به خانه مي آيد و کليه معاينات لازم را به عمل مي آورد. اطمينان مي دهد که جاي نگراني نيست. احتمالا بر اثر تغييرات فشار خون ناشي از گرماي زياد دچار سرگيجه شده بودم. پس از معاينه من نوبت کنترل وضعيت شاپرک مسافرم مي رسد. صداي قلبش را گوش مي دهيم. دکتر مي گويد : « از صداي قلبش پيداست که بيداره .» و اضافه مي کند : « حالا که اينجام بذار ببينم اين کله شق کوچولو سرش به طرف پايين چرخيده يا نه؟» در همان لحظه شاپرک مسافر که گويي به حرفهاي ما گوش مي دهد سرش را به طور وضوح تکان مي دهد و دکتر بدون معاينه مي بيند که هنوز سرش در بالاست.
پس از مدت کوتاهي حالم رو به بهبودي مي رود . مي توانم بدون کمک بايستم و فقط سر درد خفيفي دارم. چند ساعت بعد دکتر به خانه مي آيد و کليه معاينات لازم را به عمل مي آورد. اطمينان مي دهد که جاي نگراني نيست. احتمالا بر اثر تغييرات فشار خون ناشي از گرماي زياد دچار سرگيجه شده بودم. پس از معاينه من نوبت کنترل وضعيت شاپرک مسافرم مي رسد. صداي قلبش را گوش مي دهيم. دکتر مي گويد : « از صداي قلبش پيداست که بيداره .» و اضافه مي کند : « حالا که اينجام بذار ببينم اين کله شق کوچولو سرش به طرف پايين چرخيده يا نه؟» در همان لحظه شاپرک مسافر که گويي به حرفهاي ما گوش مي دهد سرش را به طور وضوح تکان مي دهد و دکتر بدون معاينه مي بيند که هنوز سرش در بالاست.
Tuesday, April 15, 2003
بغداد سقوط کرد. رژيم صدام سرنگون شد. مجسمه هاي غول پيکر صدام به زير کشيده شد و مردم در خيابانها به جشن و پايکوبي پرداختند... .
من نيز بايد خوشحال باشم و بخندم. چون صدام کابوس دروران کودکي و نوجوانيم بود. چون صدام شاديهاي کودکيم را ربود و ترس و ناامني را جايگزين آن کرد. آن زمان روزهايمان با شعار مرگ بر صدام يزيد کافر شروع مي شد و شبهايمان در خاموشي ناشي از جنگ بي هيچ نشاني از کودکي سپري مي شد .چون آتش جنگي که او برافروخت من و بسياري ديگر را روانه غربت کرد، چون ...
اما نمي توانم شاد باشم. تصاويري که تلويزيون مي بينم بسيار آشناست. چشم انداز روشني پيش رو نيست. فاجعه ديگري در راه است.
من نيز بايد خوشحال باشم و بخندم. چون صدام کابوس دروران کودکي و نوجوانيم بود. چون صدام شاديهاي کودکيم را ربود و ترس و ناامني را جايگزين آن کرد. آن زمان روزهايمان با شعار مرگ بر صدام يزيد کافر شروع مي شد و شبهايمان در خاموشي ناشي از جنگ بي هيچ نشاني از کودکي سپري مي شد .چون آتش جنگي که او برافروخت من و بسياري ديگر را روانه غربت کرد، چون ...
اما نمي توانم شاد باشم. تصاويري که تلويزيون مي بينم بسيار آشناست. چشم انداز روشني پيش رو نيست. فاجعه ديگري در راه است.
Monday, April 14, 2003
خيلي ساده شروع شد. از آن عصر زيباي بهاري که کلاسها تعطيل شده بود و من قصد رفتن به خانه را داشتم، مشغول خداحافطي با دوستانم بودم که تو را ديدم. از همان اولين لحظه نگاهمان به يکديگر گره خورد. و از آن پس تا امروز سرنوشتمان .
براي تو آن روز نقطه شروع شد و براي من چندين ماه بعد که آمدي و گفتي ...
خودت که خوب مي داني. همه را بهتر از من بخاطر داري.
براي تو آن روز نقطه شروع شد و براي من چندين ماه بعد که آمدي و گفتي ...
خودت که خوب مي داني. همه را بهتر از من بخاطر داري.
